"Η γονεϊκότητα είναι πολύ βαθιά ριζωμένη στα κύτταρα και το υποσυνείδητο μας. Το παιδί παραμένει ένα σύμβολο εξουσίας, δύναμης και απόδειξη της σεξουαλικότητας. Δύο γενιές πριν η γυναίκα δεν εργαζόταν έξω από το σπίτι, θεωρούσε το παιδί φυσική ακολουθία του γάμου της και απόδειξη της θηλυκότητας και της δημιουργικότητάς της (η μήτρα θεωρείται ότι είναι η έδρα της δημιουργικότητας) μια μήτρα που δεν γεννά, δεν είναι δημιουργική και η γυναίκα που τη φέρει επίσης θεωρείται σαν μη δημιουργική ή σαν περιορισμένη.
Η εμπειρία της υπογονιμότητας αλλάζει τη ζωή των ανθρώπων. Επηρεάζει την αυτοεκτίμηση, τα σχέδια και τα όνειρα για το μέλλον, τις σχέσεις με τους φίλους, την οικογένεια και τον σύντροφο. Παρά τη μεγάλη της συχνότητα η υπογονιμότητα αντιμετωπίζεται σαν καθαρά ιατρικό πρόβλημα, ενώ λιγότερη σημασία έχει δοθεί στη ψυχολογική και υπαρξιακή πλευρά του θέματος, η οποία είναι τεράστια. Δεν είναι μόνο θέμα του σώματος αλλά και της ψυχής και του μυαλού. Υπάρχει τεράστιος, βαθύς συναισθηματικός κόσμος που κρύβεται πίσω από τις απλές και ψυχρές λέξεις «αποβολή», «υπογονιμότητα», «θεραπείες».
Ο Συναισθηματικός Κόσμος
Το υπογόνιμο ζευγάρι περνά από διάφορα συναισθηματικά στάδια. Τα συναισθήματα που δημιουργούνται εξαρτώνται από το νόημα που δίνει στο πρόβλημα ο άνθρωπος που το αντιμετωπίζει, από τη ψυχική του κατάσταση πριν τη διάγνωση αλλά και από το κοινωνικό του περιβάλλον. Συνήθως είναι θυμός και απογοήτευση, οργή και απόγνωση μέχρι και κατάθλιψη..."
No comments:
Post a Comment